„ამბობს, რომ გურიაში უნდა, მაგრამ ჩემს სახლში არ მინდაო. ალბათ ეშინია, რადგან ჩვენს ეზოში მოხდა ეს ამბავი”, – რას ამბობს დედა 2 წლის ლაზარეზე, რომელიც პიტბულმა დაკბინა?

დე­კემ­ბერ­ში, ოზურ­გე­თის სო­ფელ მე­რი­ა­ში პიტ­ბუ­ლის ჯი­შის ძაღ­ლმა ორი მცი­რე­წლო­ვა­ნი – 5 და 2 წლის ძმე­ბი დაკბი­ნა. ბავ­შვე­ბი ამ დროს დე­დას­თან ერ­თად იყ­ვნენ. ვიდ­რე ბავ­შვე­ბის დედა, მე­ზობ­ლის დახ­მა­რე­ბით ძაღ­ლის დაკ­ბე­ნი­ლი უფ­რო­სი შვი­ლის სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში გა­დაყ­ვა­ნას ცდი­ლობ­და, ძაღ­ლმა, კის­რის და თა­ვის არე­ში, 2 წლის ლა­ზა­რე­საც უკბი­ნა.

16 დე­კემ­ბე­რის შემ­დეგ ლა­ზა­რე დე­დას­თან ერ­თად კლი­ნი­კა­ში რჩე­ბა. ბავ­შვს ერთი ოპე­რა­ცია უკვე ჩა­უ­ტარ­და, ამ დრო­ის­თვის სკალ­პის 80% და­ხუ­რუ­ლია. Ambebi.ge-სთან ლა­ზა­რეს დედა, ლიკა ხა­მა­თაშ­ვი­ლი შვი­ლის ამ­ჟა­მინ­დელ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ზე სა­უბ­რობს:

_ ჯერ­ჯე­რო­ბით კლი­ნი­კა­ში ვრჩე­ბით, ლა­ზა­რე თავს კარ­გად გრძნობს. ამ დღე­ებ­ში მე­ო­რე ოპე­რა­ცია იგეგ­მე­ბა. პირ­ვე­ლი ოპე­რა­ცი­ის დროს კა­ნის 80% და­ი­ფა­რა, და­ნარ­ჩე­ნი ჯერ არ აქვს და­ფა­რუ­ლი.

_ ლა­ზა­რე თუ გე­სა­უბ­რებთ მომ­ხდარ­ზე, ახ­სოვს ის დღე?

_  თა­ვი­დან ერთი პე­რი­ო­დი ყვე­ლა­ფერს იხ­სე­ნებ­და. დე­და­ჩე­მი რამ­დე­ნი­მე დღე ჩემ­თან ერ­თად იყო პა­ლა­ტა­ში და მას­თან უფრო სა­უბ­რობ­და. ახლა ვცდი­ლობთ აღარ ვი­ლა­პა­რა­კოთ ამ თე­მა­ზე, ისე ყვე­ლა­ფე­რი ახ­სოვს. ღამე, ღრმა ძილ­ში რომ მი­დის, უცებ გა­ეღ­ვი­ძე­ბა და სა­ათ­ნა­ხე­ვა­რი გა­უ­ჩე­რებ­ლად ტი­რის, ალ­ბათ ყვე­ლა­ფე­რი ახ­სენ­დე­ბა. და­მამ­შვი­დე­ბელს ვაძ­ლევთ.

_ ხომ არ იგეგ­მე­ბა ბავ­შვის უცხო­ეთ­ში გა­დაყ­ვა­ნა?

_ ამ ეტაპ­ზე არ ვი­ცით, მე­ო­რე ოპე­რა­ცი­ის შემ­დეგ გა­ირ­კვე­ვა, რო­გორ გაგ­რძელ­დე­ბა ლა­ზა­რეს რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცია.

_ უფ­რო­სი შვი­ლი რო­გორ არის, ალ­ბათ მა­საც ექ­ნე­ბა ში­შე­ბი?

_ ახლა ბე­ბი­ას­თან არის, კარ­გად გრძნობს თავს, მაგ­რამ, რა თქმა უნდა, მა­საც დარ­ჩა შიში. ენატ­რე­ბა დედა, ძმა, მარ­ტო დარ­ჩე­ნის ეში­ნია, გა­ღი­ზი­ა­ნე­ბუ­ლია.

_ ლიკა, თქვენ თუ გყავ­დათ ოჯახ­ში ძაღ­ლი?

_ არა, ძაღ­ლი არ გვყო­ლია, მაგ­რამ ლა­ზა­რეს ძა­ლი­ან უყ­ვარ­და ცხო­ვე­ლე­ბი. არ ვიცი, ახლა რო­გორ უნდა გა­და­ლა­ხოს ბავ­შვმა ეს შიში. ჯერ­ჯე­რო­ბით სპე­ცი­ა­ლის­ტებ­თან არ მი­სა­უბ­რია, რო­დე­საც ოპე­რა­ცი­უ­ლი ჩა­რე­ვე­ბი დას­რულ­დე­ბა, აუ­ცი­ლებ­ლად მი­ვიყ­ვან ნევ­რო­პა­თო­ლოგ­თან და ფსი­ქო­ლოგ­თან.

_ რა ინ­ფორ­მა­ცია გაქვთ ამ დრო­ის­თვის, პიტ­ბულს რო­მელ­მაც თქვე­ნი შვი­ლე­ბი დაკბი­ნა, ნამ­დვი­ლად ჰყავ­და პატ­რო­ნი?

_ არა, დღემ­დე არ ვიცი, სა­ი­დან მო­ვი­და. არც ის ვიცი, ვი­სია. ზო­გა­დად ძა­ლი­ან ბევ­რი უპატ­რო­ნო ძაღ­ლი იყო ჩვენს უბან­ში, მაგ­რამ ეს ძაღ­ლი იქამ­დე არ მომ­ხვედ­რია თვალ­ში. ვერც კი წარ­მო­ვიდ­გენ­დი, რომ ეზო­ში ამ ჯი­შის ძაღ­ლი შე­მო­ვი­დო­და… იმ დღეს ვნა­ხე პირ­ვე­ლად ეს ძაღ­ლი.

– თქვე­ნი ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი მდგო­მა­რე­ო­ბა რო­გო­რია?

– იმ დღე­საც ვსა­უბრდი ახ­ლობ­ლებ­თან, თავი სიზ­მარ­ში მგო­ნია, რას გავ­დი­ვარ ვერ ვხვდე­ბი, შო­კურ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში ვარ. ალ­ბათ, ლა­ზა­რეს რომ და­ვა­ყე­ნებ ფეხ­ზე, მერე კი­დევ უფრო მივ­ხვდე­ბი, რა გა­დამ­ხდა.

_ რამ­დენ ხანს გა­ჩერ­დე­ბით კლი­ნი­კა­ში?

_  მე­ო­რე ოპე­რა­ცი­ის შემ­დე­გაც და­ახ­ლო­ე­ბით ორი კვი­რა გაგ­ვა­ჩე­რე­ბენ.

_  ახა­ლი წელს კლი­ნი­კა­ში შეხ­ვდით...

_  დიახ, მინ­დო­და ლა­ზა­რეც გა­მე­ხა­ლი­სე­ბი­ნა და პა­ლა­ტა სა­ა­ხალ­წლოდ გა­ვუ­ფორ­მე. პა­ტა­რა ნაძ­ვის ხე და­ვუდ­გი და მო­ვურ­თე. ამ­ბობს, რომ გუ­რი­ა­ში უნდა, მაგ­რამ ჩემს სახ­ლში არ მინ­დაო. ალ­ბათ ეში­ნია, რად­გან ჩვენს ეზო­ში მოხ­და ეს ამ­ბა­ვი.

წყარო:ambebi.ge