მარჯანიშვილელთა გაელვება ოზურგეთის თეატრში

ავტორი თემურ მარშანიშვილი

გურიაში კვირის პირველ დღეს, თუ ის წარმატებული და სასიამოვნოა, „კაი ორშაბათს“ ეძახიან. სწორედ ასეთი დღე გახლდათ გასული კვირის 15 ნოემბერი, როცა მაყურებელმა მშობლიური თეატრის სცენაზე კოტე მარჯანიშვილის სახელმწიფო დრამატული თეატრის სპექტაკლი „კრეიცერის სონატა“ იხილა.
უნდა ვაღიარო, რომ ამ ნაწარმოებს დღემდე არ ვიცნობდი. ბარემ, ბოდიშის მოხდით, აქვე იმასაც ვიტყვი, თანამედროვე დრამატურგებს ძალიან ბევრი დასჭირდებათ, რომ გენიალურ ლევ ტოლსტოის მიუახლოვდნენ.
ახლა, რაც შეეხება ლევან წულაძისა და თემო კუპრავას დადგმას, სარეცენზიო სპექტაკლს: დაწყებული, ერთი შეხედვით, წყნარი, მაგრამ რაღაც ტრაგიკულის მოლოდინით დამუხტული ექსპოზიციიდან საოცარ ფინალამდე, უზუსტესი მიზანსცენებით, მოვლენები ისე ვითარდება, რომ უკვე ნანახის დატოვება გენანება და მაინც უნებურად სანახავისკენ, როგორც უფრო უკეთესისკენ, ილტვი და არც სცდები. არ ვიცი, ამას რას ეძახიან, მაგრამ მე ამაში მარჯანიშვილელი დიდი რეჟისორებისთვის დამახასიათებელ ხელწერას ვხედავ.
რასაკვირველია, ცალკე თემაა სპექტაკლში დაკავებული მსახიობები _ მანანა კაზაკოვა, ჯაბა კილაძე, ბესო ბარათაშვილი, ქეთი ცხაკაია, მარიამ ცქიფურიშვილი, რომლებიც სცენაზე თავიანთ გმირებს სახელდახელოდ ძერწავენ და ისეთ პერსონაჟებად აქცევენ, მაყურებელს რომ უჭირს მათთან განშორება. აი, ეს არის პროფესიონალიზმი!
განსაკუთრებულად უნდა გამოვყო ლელა ბებურიშვილი და ნიკა კუჭავა, სხვას ვერაფერს ვიტყვი, ჩემი აზრით, მათი სახით საუკეთესო დუეტი დგას ქართულ სცენაზე.
სცენა ვახსენეთ, ამ სპექტაკლში იგი თავისი დინამიკური, მრავალსახოვანი, სივრცობრივი დეკორაციებით რომ თეატრის ჩარჩოებს გასცხა, ამაში ვერავინ შემედავება; მუსიკა კი, ტრაგიკომედიაზე რომ იშვიათი სიზუსტით მორგებულია, ეს ჩემზე უფრო გემოვნებიანმა მაყურებელმა აღიარა და გამაგონა.
ორიოდე სიტყვა მაყურებელზეც: ექიმებმა რაც არ უნდა მიმტკიცონ, რომ ადამიანი სუნთქვაშეკრული წუთსაც ძლივს ძლებს, დაბეჯითებით შემიძლია ვთქვა, რომ გატრუნულ, წარმოდგენით მოხიბლულ, მაყურებელს თითქმის მთელი ორი საათის განმავლობაში არ ამოუსუნთქავს. სპექტაკლის დამთავრების შემდეგ ამოისუნთქა კი არა, ისეთი აპლოდისმენტი გააჩაღა და ისეთი „ბრავო“ ამოთქვა, განახლებული თეატრის ჭერი საფუძვლიანად გაკეთებული რომ არ ყოფილიყო, ალბათ ჩამოიქცეოდა.
ბრავო! მართლაც, ბრავო!!!
ოზურგეთში მარჯანიშვილელთა ეს დაუვიწყარი გასტროლი შედგა საქართველოს კულტურის, სპორტისა და ახალგაზრდობის სამინისტროს დაფინანსებით, ასევე ქართული ჩაის ბრენდ „გურიელის“ მხარდაჭერით.

მსგავსი სტატიები