„დედაომი“ ოზურგეთის სახელმწიფო თეატრის სცენაზე

8, 9 მარტს,  ოზურგეთის სახელმწიფო თეატრში დათა თავაძის პიესის „დედაომი“ პრემიერა გაიმართება.
სპექტაკლი „დედაომი“ დღეს ყველაზე აქტუალურ თემას ეხება. პრემიერა იმითაცაა საყურადღებო, რომ იგი გაიმართება ახალ თეატრალურ ექსპერიმენტულ სივრცეში, ფაქტობრივად, სხვენზე.
პიესის ავტორია დათა თავაძე, რეჟისორი – საბა ასლამაზიშვილი, მხატვარი – თამარ ოხიკიანი, კომპოზიტორი – ვახტანგ გვახარია, ტექნიკური რეჟისორი – გიორგი ბაბილოძე. სპექტაკლში თამაშობენ მსახიობები: თამარ მდინარაძე, ციცი ბუცხრიკიძე, შორენა გვეტაძე,ნიკა ძნელაძე.

რეჟისორი საბა ასლამაზიშვილი სწავლობდა ჯერ ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის თეატრალური ხელოვნების პროგრამაზე, შემდეგ დაამთავრა თეატრისა და კინოს სახელმწიფო უნივერსიტეტის სამაგისტრო კურსი დრამის რეჟისურის მიმართულებით, სადაც ამჟამადაც აგრძელებს სწავლას სადოქტორო საფეხურზე. პარალელურად სწავლობს თემურ ჩხეიძის სახელოსნოში. 26 წლის რეჟისორისთვის ოზურგეთის თეატრში დადგმული სპექტაკლი „დედაომი“ რიგით მეთხუთმეტე პრემიერაა. საბა ასლამაზიშვილი არის დამოუკიდებელი თეატრალური კომპანია „ხვლიკის“ დამფუძნებელი, რომელიც ახორციელებს პროექტებს საშემსრულებლო ხელოვნებაში. რეჟისორს, რომელიც თავადაც ხშირად ქმნის ექსპერიმენტებს, პრემიერამდე რამდენიმე დღით ადრე გავესაუბრეთ.

საბა ასლამაზიშვილი: „ – პირველ რიგში, ალბათ ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ ოზურგეთის თეატრში იხსნება კიდევ ერთი, ახალი, არასტანდარტული, ექსპერიმენტული სათეატრო სივრცე. ის ფაქტი, რომ სწორედ ჩემი სპექტაკლით იხსნება თეატრში მესამე სივრცე, მახარებს და ჩემთვის მოტივაციის მომცემია. პირობით სცენაზე გათამაშდება თანამედროვე ქართველი დრამატურგის, მსახიობისა და რეჟისორის დათა თავაძის პიესა „დედაომი“, რომელიც შეიქმნა 2008 წლის ომის ინსპირაციით, ამ მოვლენის ნასხლეტებზე, იმპულსებზე, შეგრძნებებზე, სივრცეში, რომელიც არ არის სცენა. შესაბამისად, დარღვეული უნდა იყოს სცენის აკადემიური კანონები. ჩვენ გვიწევს არა შევქმნათ გარკვეული მოცემულობა სცენაზე, არამედ არსებულიდან გამომდინარე ვმოქმედებთ. რაღაცა კეთდება პირიქით, რაც არ ახალია არც მსოფლიოში და არც ჩემს შემოქმედებაში.
ეს პიესა რაოდენ უცნაურადაც არ უნდა ჟღერდეს, საქართველოში არ დადგმულა. თემა, რომელიც პიესაშია წამოჭრილი ძალიან მგძნობიარეა ქართველებისათვის: – ომი და ოკუპაცია. ამავდროულად, მოთხრობილია ომის დროს ადამიანების მდგომარეობა – როგორ იბრძვიან გადარჩენისათვის, სიცოცხლისათვის, იმისთვის, რომ უბრალოდ გააგრძელონ ცხოვრება. ბევრი ბარიკადია, ბევრი დაბრკოლებაა, მაგრამ მთავარი მოტივაცია არის გადარჩენა; ნაჩვენებია რა ემართება ადამიანს ომის დროს და როგორ ცუდ შედეგებს იწვევს ის ადამიანების ფსიქიკაში.
ჩვენ, ვინც ამ სპექტაკლს ვქმნით, ვიკლვლევთ ახლებურად ჩვენს თავს და ემოციებს.

ლია კილაძე
ოზურგეთის თეატრის პრეს სამსახური

გაზეთ „ალიონის“ ფოტო

მსგავსი სტატიები